น้ำค้างชีวิต
หยาดน้ำค้างพร่างมาคราหน้าหนาว
เกาะยอดหญ้าวับวาวสะท้อนแสง
ในยามเช้าก่อนสายประกายแรง
ค่อยเปลี่ยนแปลงเหือดหาย..มลายพลัน
อนิจจา..นี้หรือคือชีวิต
กรรมลิขิตชะตามาแบกขันธ์
ทั้งน้อยนิด ร่อยหรอลงทุกวัน
ช่างแสนสั้นไม่แตกต่าง..น้ำค้างเลย...
<จักรัฐิเมธ..ฝากไว้ให้คิด>
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น