อบอุ่นกายแค่ไหน..ใจยังหนาว
ร้อนอบอ้าวแค่ไหน..ใจยังหวิว
หนาวแค่กายภายนอกแค่พื้นผิว
หนาวสยิวผิวหัวใจ..ใครจะทน..
หนาวสุดขั้วหัวใจ....ลบล้านองศา
หนาวไม่ธรรมดา...จนสับสน
หัวใจแข็งด้านชา...เต้นวกวน
หนาวพิกล...เหน็บหนาวนาน..พิการใจ..
หนาวสนิมเกาะกินใจยิ่งเหน็บหนาว
หนาวปวดร้าวรักหักราญร่ำร้องให้
หนาวกี่หนาวที่ผ่านมาและผ่านไป
หนาวแค่ไหน....ยังไม่มีผ้ากันหนาว
หนาวไม่พอ...พายุหนาวลมหิมะ
ไม่ลดละ..ยิ่งรุนแรงจนซีดขาว
สั่นสะท้าน..ใจสะเทือนหนาวยืดยาว
ยิ่งหน่วงหนาวร้าวระทมข่มขืนใจ
หนาวฤดูยังมีเปลี่ยนเวียนผันผ่าน
หนาวตามกาลไม่นานเนิ่นฤดูใหม่
หนาวใจนี้ไม่มีเปลี่ยนฤดูใด
ยังคงไว้ฤดูหนาวเฝ้ารุกราน
จะดับหนาวให้สนิท..ปิดฤดู
ยังไม่รู้....วิธีที่อาจหาญ
จะต่อกรหนาวนี้…ชนะมาร
อภัยทาน..พออุ่นใจ..ให้คลายหนาว..
<จักรัฐิเมธ>
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น