ต้นไม้ใหญ่แตกกิ่งใบแผ่กิ่งก้าน
ยืนตระหง่านให้ทานร่มเงาสัตว์
ทั้งน้อยใหญ่ได้อาศัยต่างเรือนวัด
คอยบำบัดโลกร้อนได้ผ่อนเย็น
ลำต้นหนึ่งคอยลำเลียงเลี้ยงอาหาร
รากดูดสารอินทรีใครเล่าเห็น
แค่รากเหง้ารากหญ้าน่าลำเค็ญ
ต้นไม้เป็นยืนได้ดีเพราะมีราก
ชนชั้นสูงมุ่งประณามหยามเหยียดย้ำ
ชนชั้นต่ำเพียงดินสิ้นทุกข์ยาก
ยอดไม้งามลำต้นใหญ่กิ่งใบมาก
ไม่เห็นรากเหมือนชนชั้นที่ต่ำทราม
เห็นฟ้างามว่าสูงเหนือกว่าดิน
หรือเพราะผินเหยียบดินแล้วมองข้าม
หากแต่ฟ้ามีดินไม่สิ้นงาม
ฟ้าสีครามยามเหยียบดินค่อยผินมอง
<จักรัฐิเมธ>
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น