.......มีกายาชีวีที่สุขสม
ในโลกแสนโสมมภิรมย์หลง
เสพกินซากสัตว์พืชหวังอยู่ยง
กลับทะนงตนว่ายิ่งใหญ่..เหนือใครเทียม
......ต้องคอยทิ้งขยะเน่าของเก่าร่าง
กายากร่างยโสโก้เต็มเปี่ยม
แค่ศพเป็นเดินได้ใครว่าเยี่ยม
กลับไม่เจียมตัวแท้..แน่จริงคน
....ฝากไว้ให้คิด..จักรัฐิเมธ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น