แค่ปุยฝ้าย

......เป็นดังปุยฝ้ายยามพ่ายสายลม
พัดระทวยระทมซมซานไป
ล่องลอยระริวปลิวว่อนอ่อนไหว
ระหกระเหไกล ไม่รู้จุดหมาย
......หมดแรงลมยิ่งขื่นขมระทมร่วง
เหมือนลมลวงหลอกทิ้งยิ่งแพ้พ่าย
หล่นจูบดินสิ้นค่าแค่ปุยฝ้าย
รอสลายไม่นานวันอันตรธาน
......เมื่อหมดค่าคงหมดสิ้น..ซึ่งความหมาย
ไม่อาจหลงเสียดายให้สงสาร
เช่นปุยฝ้ายสิ้นสลายค่าควรกาล
อวสานลงเอยสังเวยดิน
....จักรัฐิเมธ...