**ความสำเร็จ...ไม่ได้เสร็จที่รอคอย**

  ...กำแพงกั้นทางตันรอฟันฝ่า

ถ้ำเคหามืดมิดรอแสงส่อง

ยอดเขาสูงสุดหนาวรอคอยครอง

ยอดคนปองหมายพิชิตสถิตธง

…ที่ซ้อนเร้นลี้ลับใช่ลับเร้น

รอคนเห็นค้นพบประสบสงค์

อัญมณีสิ่งล้ำค่าว่าควรคง

ผู้จำนงเสาะหามาครอบครอง

...สิ่งประเสริฐเลิศหล้าในไตรภพ

รอบรรจบพบพานกาลสนอง

ความสำเร็จใช่รอเสร็จแล้วสมปอง

หากไม่ลองลงมือสร้าง..อย่าหวังเลย....

<จักรัฐิเมธ>

สีวิมุติ

...สมมุติสีมีเพียงโลกสมมุติ

โลกวิมุติหลุดพ้นสีไม่มีแบ่ง

โลกแท้จริงไร้สีแค่เส้นแสง

หักเหแปรงว่าสีที่สมมุติ

...อวิชชา ก่อกำเนิดเกิดสีต่าง

ดำอำพรางเหลืองแดงแฝงลายจุด

โลภ โกรธ หลง ตรงหัวใจมิใช่พุทธ

จงเลิกหยุดหลอกแต้มสี..ที่หัวใจ...

<จักรัฐิเมธ>

อย่าปล่อยเวลา...แม้เสี้ยวหนึ่งให้ผ่านไป

...ความผันแปรไม่จีรังตั้งอยู่เที่ยง

สรรพสิ่งเอนเอียงตามกระแส

โลกสมมุติมิอาจหยุดซึ่งผันแปร

ไม่นานแท้จักแตกดับปรับสมดุล..

...ปล่อยชีวิตให้เกียจคร้านมิพานพบ

อยากประสบสรรพวิชามาเกื้อหนุน

เมื่อไร้ศิลป์ย่อมขาดทรัพย์มาเจือจุน

ขาดต้นทุนชีวิตมิตรไม่มี...

...เมื่อมิตรหายสลายสุขทุกข์คือเพื่อน

บุญไม่เยือนยลเยี่ยมเตรียมเป็นผี

กำลังน้อยมิตามต้อยถอยความดี

มารราวีมิอาจพบสบนิพพาน...

...วันและเดือนเคลื่อนคล้อยลอยลับเลื่อน

มัวแชร์เชือนไม่เตือนตนสนสนาน

ประมาทวัยไม่ทำบุญสุนทรทาน

ผันผ่านกาลชีวิตเศร้าเปล่าประโยชน์

...เร่งทำดีเมื่อมีชีวีน้อย

ไม่เกินร้อยช่างน้อยนิดต่างติดโทษ

สารพัน ทุกข์ รุกราน ปานชั่วโฉด

หฤโหด ไม่โปรดปราน หารชีวิน..

...จงหยุดรู้ หยุดวาง หยุดยึดมั่น

หยุดถือกัน ว่ากูเขา เราหมดสิ้น

จงปล่อยเปล่า ปล่อยวาง สร่างถวิล

ปฐพินกลบ..ไฟลบหาย..ตายทุกคน..

<จักรัฐิเมธ>

เส้ยทางแห่งชัยขนะ

...ไม่เคยมีกลีบกุหลาบโปรยโรยบนพื้น

ลาดพรมผืนกำมะหยี่สีสดใส

ไม่ได้ลาดด้วยคอนกรีตสิวิไล

บนเส้นทางแห่งชัยให้ก้าวเดิน

...มีแต่ขวากหนามอุปสรรคปักกางกั้น

มีแต่อันตรายรายล้อมพร้อมเผชิญ

มีวิบากต้องตรากตรำซ้ำนานเนิน

หวังเพลิดเพลิน..อย่าก้าวเดินเสียเวลา

...เส้นทางแห่งชัยมีไว้เพื่อนักสู้

ไม่ย่อท้อต่อศัตรูกรูขว้างหน้า

ไม่อ่อนแอยอมพ่ายแพ้โชคชะตา

สู้ฟันฝ่าหาเป้าหมายไม่พ่ายพัง..

...สำคัญใจไม่หวั่นไหวต่อแรงต้าน

มุ่งทะยานอาจหาญไม่หยุดยั้ง

บีบอัดแน่นด้วยแรงใจไฟพลัง

อาจเหนี่ยวรั้งความสำเร็จเผด็จชัย....

<จักรัฐิเมธ>

ถนน...ต่างระดับ

...ถนนต่างระดับขับไม่คล่อง

อาจต้องร้องเจ็บก้นหากทนฝืน

ไม่ชำนาญการกะระยะคืน

ล้อไหลลื่นหกคะเมนตีลังกา

....ถนนเรียบเปรียบปูพรมกำมะหยี่

ลาดคอนกรีตอย่างดีช่างหรูหรา

ขับรถแข่งแย่งกันแซงทุกเวลา

ไม่กี่วาทางข้างหน้าคือความตาย

....ถนนใจ ไปไวตามกิเลส

อุบัติเหตุประสานงาพาฉิบหาย

จะแข่งเร็วแข่งความดีที่ใจกาย

ถึงที่หมายปลายทางอย่างปลอดภัย...

<จักรัฐิเมธ>

ขอได้ไหม....หัวใจกำพร้า

เรือหัวใจอับปางกลางอ่าวน้ำตา

ซัดหัวใจกำพร้ามาเกยตื้น

สำลักน้ำบอบช้ำทุกค่ำคืน

เสียงสะอื้นกลบเสียงคลื่นทะเลโศก

ใจซมซานคลานหาฝั่งหวังที่พึ่ง

ที่ซาบซึ้งห่างเศร้าวิปโยค

สักที่หนึ่งพอพึ่งพิง...อยู่บนโลก

มีแรงโบก..ความหวัง..ยังทอแสง...

ขอผ้าห่มหัวใจพอกันหนาว

ขอกับข้าวกำลังใจเติมเรี่ยวแรง

ขอผ้าเช็ดน้ำตาให้เหือดแห้ง

ขออย่าเสแสร้งแกล้งทำเป็นเห็นใจ...

<จักรัฐิเมธ>

อิสระ..เหนือสิ่งใด

...เป็นดั่งสายน้ำที่ไหลไม่หยุดนิ่ง

ซึมผ่านทุกสรรพสิ่งไม่ติดอยู่

เป็นดั่งสายลมพัดผ่านกาลฤดู

ไม่รับรู้ฟ้าดินกลิ่นไอฝน

...เป็นดั่งแสงตะวันที่สาดส่อง

ผ่านมืดมองมัวเห็นแม้เร้นยล

เป็นดั่งเสียงดนตรีที่สากล

เสนาะล้นโสตประสาทวาดวิมาน

...เป็นดั่งปักษีกลางปีกร่อน

เหนือเวหาสิงขรจรอาจหาญ

ชอบเดี่ยวดายไร้คู่อยู่สำราญ

เกษมศานต์เสรี....ทุกที่ไป

…เป็นดั่งใจวิมุติที่หลุดพ้น

โลกธรรมมายากลอนุสัย

เป็นดั่งดอกบัวรอแสงอโณทัย

อิสระเหนือตมใจได้เบ่งบาน..

<จักรัฐิเมธ>

ยอดนักสู้..ผู้ยิ่งใหญ่

   

เมื่อวางเท้าก้าวย่างบนทางหิน

นำชีวินฝ่าดงหนามข้ามผ่านพ้น

อาจเลือดหลั่งฝังหนามแหลมทิ่มแทงตน

ไม่อดทนจะข้ามไปได้อย่างไร…

    จงยืนหยัดพร้อมสู้โลกรู้ขาน

จำตำนานนักรบผู้ยิ่งใหญ่

หนึ่งชีวิตเด็ดเดี่ยวอยู่ที่ใจ

ยอดขุนพลซามูไรไม่รู้แพ้...

      ดาบกับใจเป็นหนึ่งคลึงเคล้าคู่

ใจมั่นอยู่ไม่หวั่นไหวให้แน่วแน่

รู้ศัตรูเคลื่อนไหวไม่ผันแปร

รู้กันแก้ไม่แพ้เชิงระเริงชัย...

<จักรัฐิเมธ>

อย่าปล่อยให้หัวใจกำพร้า...ด้วยความปรารถนาดี

ได้โปรดสงสารและเมตตา

หัวใจกำพร้าขาดไออุ่น

โปรดกรุณาช่วยการุณ

ช่วยอุดหนุนอุปถัมภ์ค้ำชู

เกิดมาไม่เคยมีใคร...

กำพร้าหัวใจ..ไม่มีใครเลี้ยงดู

จะมีใครบ้างไหมรับรู้…

ช่างน่าอดสู...ก็แค่หัวใจกำพร้า..

     มีเพียงน้ำตาเป็นเพื่อน

ความเหงาและเดือนในยามเหว่ว้า

หวังเพียง..ใครสักคนช่วยกรุณา

หัวใจกำพร้า..ไม่ต้องว้าเหว่พเนจร..
(โปรดดูแลหัวใจของคุณให้ดี..หากไม่ต้องการเป็นโรคหัวใจ)

<จักรัฐิเมธ>

ฉันอาจจะเป็นมากกว่า...facebook

หากพายุรุนแรงฝนกระหน่ำ

จะเป็นถ้ำหลบภัยได้เสมอ

หากแผ่นดินเหือดแห้งแล้งน้ำเอ่อ

หาน้ำเจอที่ใจนี้มีแบ่งปัน

หากแสงแดดแผดเผาเร้าร้อนรุ่ม

จะเป็นตุ่มน้ำใจร่มกางกั้น

หากเหนื่อยล้าชีวิตลงฉับพลัน

จะนวดคั้นบีบบรรเทาทุกเช้าเย็น

หากหิวกระหายรายล้อมทุกข์

จะเติมสุขด้วยอาหารผ่านทุกข์เข็ญ

หากร้องให้เสียใจยามลำเค็ญ

จะเป็นเพื่อนเดือนเพ็ญคอยปลอบใจ

หากว้าเหว่เหงาเศร้าเปล่าลำพัง

จะยอมนั่งพูดคุยไม่ไปไหน

หากรู้สึกสูญเสียไม่เหลือใคร

ขอได้ไหม....ฉันยังอยู่คู่ facebook

<จักรัฐิเมธ>