....สายลมพัดเย็นยามเย็นหยอกเหย้า
คลุกเคล้าไอหนาวถามหาไออุ่น
ค่ำคืนเดี่ยวดายปลายคอนนอนหนุน
ว้าเหว่ว้าวุ่นลำพังทั้งคืน…..
.....ตื่นเถิดหัวใจห่างไกลความเหงา
คืนแรมคืนเก่าไม่เศร้าสะอื้น
ลมหนาวปวดร้าวปลุกใจให้ตื่น
ผ่านวันผ่านคืนผ่านหนาวผ่านไป…
......ตะวันทอแสงรับแรงอรุณ
เติมแสงไออุ่นเป็นทุนหัวใจ
กางปีกบินร้องกู่ร้องก้องไพร
นกน้อยพันธ์ใหม่...หัวใจเกินร้อย...
<จักรัฐิเมธ>
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น