สลัดขนทนหนาวยามร้าวรัก
ปีกไม่หักแต่ศรปักรักหักเห
หัวอกน้อยพลอยซ้ำระกำเซ
ร่อนว้าเหว่หาที่พักรักษาใจ
ใจบอบบางตากน้ำค้างต่างน้ำโศก
วิปโยครังร้างช่างผลักไส
เคยคู่เคียงเอียงอุ่นกลับหมางไหม้
ผ่านปีใหม่ใยไม่ผ่านวันวานขม....
ปลุกหัวใจให้เริ่มใหม่ไม่กลัดหนอง
เช็ดน้ำตาที่เอ่อนอง..ไม่ร้องห่ม
ค่อยพยุง...หัวใจ...สู้ระบม
ฝ่าสายลมด้วยปีกใหม่ไม่เหน็บหนาว....
<จักรัฐิเมธ>
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น