ใจเป็นปลาฝักใฝ่น้ำตามหารัก
เป็นที่พักอาศัยสิเหน่หา
หากขาดน้ำคงสิ้นใจมรณา
เป็นธรรมดาหัวใจใฝ่โลกีย์
หากรีบรักเกินวัยใจไม่พร้อม
อาจตรมตรอมเสียใจให้หมองศรี
ฝึกเป็นปลารู้ลึกกว้างแม่น้ำดี
รู้หลบหนี้ภัยศัตรูผู้มาเยือน
ค่อยเรียนรู้ รู้ถนอมสงวนศักดิ์
อย่าริรักใครไว้เกินกว่าเพื่อน
คำนึงคุณสกุลชาติฉลาดเตือน
ไม่แปดเปื้อนมลทินเพราะสิ้นอาย
วาเลนไทน์มาถึงพึงรักษา
พรหมจรรย์จรรยาอย่าทิ้งหาย
ประวิงใจ..ไว้รักแท้..ทั้งหญิงชาย
รอมั่นหมาย..คนดีีดี..ที่เฝ้ารอ..
*กวีสอนน้อง*
<จักรัฐิเมธ>
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น