ขอมอบดอกไม้

ขอมอบดอกไม้...จากดวงใจ

ที่เบ่งบานภายใน เป็นดอกไม้ที่ไม่โรยร่วง

จะส่งกลิ่นหอมถนุถนอมดวงใจทุกดวง

ให้มีแรงโน้มถ่วง ไม่ร่วงหล่นจากความดี

เป็นดอกไม้ที่ไม่เลือกแจกัน

ไม่แบ่งชนชั้นวรรณะหรือแบ่งสี

รวมช่อเป็นหนึ่งรักษาไว้ซึ่งไมตรี

มิตรภาพน้องพี่ ประดับใจนี้ให้งดงาม

โอ้ดอกไม้..ที่แสนบริสุทธิ์

อยากให้ผ่องผุด ท่ามกลางภัยสงคราม

ชวนโลกให้ยิ้มร่าเริงเช่นยิ้มสยาม

ยุติเหยียดหยามสงครามสงบร่มเย็น

<จักรัฐิเมธ>

มีอึด อีฮึด มีสู้ ให้โลกรู้ว่ากู ไม่แพ้

บนเส้นทางสายเปลี่ยว....โดดเดี่ยวเดียวดายลำัพัง

ขอเพียงพลังกำลังใจ..ยังห้าวเหิน

ไม่หวั่นไม่ท้อ แม้ต้องเผชิญ

อุปสรรคทางเดิน..ขวากหนามกั้นกลาง

ถึงจะล้มลุกคลุกคลาน...สักกี่ครั้ง

ผ่านเศร้าผิดหวัง..นับร้อยครั้งอ้างว้าง

ขอหัวใจยังสู้ ยืนหยัดอยู่..ทุกเส้นทาง

รอวันฟ้าสาง...เร่งสร้างฝัน..อย่าหวั่นเกรง

พรุ่งนี้ยังมี....วันนี้ยังไม่สาย

วันวานอย่าเสียดาย...หากแพ้พ่ายถูกข่มเหง

เสียน้ำตา เสียใจ ร้องให้ต่างเสียงเพลง

เปลี่ยนเป็นขับบรรเลงบทเพลงหวัง..ช่างปะไร

ตะโกน..ให้โลกรู้...ว่าหัวใจ กู ยังสู้

อย่ายอมแพ้ศัตรู..หากยังเหลือลมหายใจ

เติมแรงอึด แรงฮึด แรงสู้ ให้โลกรู้..ข้ายิ่งใหญ่

ประเดิมคว้าชัย..ด้วยหัวใจ..ใจเกินร้อย...

**มอบแด่ทุกแรงใจ**

<จักรัฐิเมธ>

ประวิงใจ..ไว้รอรัก..วันวาเลนไทน์

ใจเป็นปลาฝักใฝ่น้ำตามหารัก

เป็นที่พักอาศัยสิเหน่หา

หากขาดน้ำคงสิ้นใจมรณา

เป็นธรรมดาหัวใจใฝ่โลกีย์

หากรีบรักเกินวัยใจไม่พร้อม

อาจตรมตรอมเสียใจให้หมองศรี

ฝึกเป็นปลารู้ลึกกว้างแม่น้ำดี

รู้หลบหนี้ภัยศัตรูผู้มาเยือน

ค่อยเรียนรู้ รู้ถนอมสงวนศักดิ์

อย่าริรักใครไว้เกินกว่าเพื่อน

คำนึงคุณสกุลชาติฉลาดเตือน

ไม่แปดเปื้อนมลทินเพราะสิ้นอาย

วาเลนไทน์มาถึงพึงรักษา

พรหมจรรย์จรรยาอย่าทิ้งหาย

ประวิงใจ..ไว้รักแท้..ทั้งหญิงชาย

รอมั่นหมาย..คนดีีดี..ที่เฝ้ารอ..

*กวีสอนน้อง*

<จักรัฐิเมธ>

สงครามให้อะไร?

สงครามให้น้ำตาฆ่าชีวิต

สงครามให้ยาพิษความโหดร้าย

สงครามให้ความบอบซ้ำจนวันตาย

สงครามให้ทำลายชายติเผ่าพันธุ์

สงครามให้ความพลัดพรากจากสิ่งรัก

สงครามให้ประจักษ์แบ่งสีสัน

สงครามให้จองเวรเข่นฆ่ากัน

สงครามให้ภัยมหันต์หลังสงคราม

สงครามก่อสร้างหนี้เชลยศึก

ผลิผลึกตะกอนสอนเหยียดหยาม

ทำลายมิตรสร้างศัตรูภัยคุกคาม

ทุกชั่วยามหวาดหวั่นสะดุ้งกลัว

สงครามให้แผ่นดินนองด้วยเลือด

สงครามให้ร้อนเดือดแผ่ไปทั่ว

สงครามให้ซากศพเสียงปืนรัว

สงครามให้กิเลสยั่ว..บ้าสงคราม

<จักรัฐิเมธ>

วันวาน หรือยังหวาน

เพิ่งจากันวันหวาน เมื่อวันวาน

ต้องซมซานแยกทางกันในวันนี้

อยู่ต่างขั้วต่างสีต่างไมตรี

เพราะต่างมีอุดมการณ์ที่ต่างกัน

ลืมจำบทกติกากีฬาแข่ง

ผู้แข็งแรงมีชัยการแข่งขัน

คือผู้ชนะในเกมส์ยอมรับมั่น

ผู้แพ้ยันยอมรับด้วยน้ำใจ

เมื่อเกมส์กีฬากติกาเดิมพันสูง

อำนาจจูงเหตุผลพ้นวิสัย

ไม่หลงเหลือ เอื้อเฟื้อ เหลือเยื่อใย

เพราะกำไรเหนืออุดมการณ์มาราญรอน

<จักรัฐิเมธ>