บทเรียนจากฝ่าเท้า

.....เริ่มบทบาทชีวิตเมื่อย่างก้าว
เรียนรู้เท้าทั้งสองที่อ่อนไหว
หกล้มบ้างคลานบ้างเมื่อเยาวัย
บ้างร้องให้พ่อแม่ปลอบกลับชอบชม
เมื่อรอยเท้าถูกสัมผัสประทับจูบ
แม่ไล้ลูปเบายามหกล้ม
เสียงจุมพิตปัดเป่าหายระทม
แล้วค่อยก้มประคองกายหมายก้าวเดิน
ก้าวที่หนึ่งสองสามมิอาจมั่น
หกล้มพลันแม่แลไวไม่ห่างเหิน
ก้าวต่อไปอย่างมั่นใจแม้เผชิญ
อาจบังเอิญหกล้มบ้างก็ช่างมัน
จึงเข้าใจบทเรียนที่แม่จูบ
บทสรูปประทับใจไม่แปรผัน
เพียงก้าวเดียวไม่พอจะมุ่งมั่น
ก้าวสู้ฝันที่ฝันใฝ่ใช่เพียงแค่ก้าวเดียว..
*จากจักรัฐิเมธ*