หากคิดว่าความตายคือบทสรุปของชีวิตที่ไม่มีทางออก..มันจะโหดร้ายไปไหมที่จะเพิ่มความทุกข์ให้แก่คนที่เรารักและรักเรา และจิตวิญญาณที่บอบช้ำที่ยังไม่พร้อมกับภพภูมิใหม่..และโอกาสที่จะได้กลับมา..เมื่อครั้งหนึ่งเคยมีโอกาสแต่ทำไม่ได้..ต้องรออีกกี่ภพกี่ชาติ..
ความตายจึงไม่ใช่จุดจบของปัญหา..แต่เป็นการเพิ่มปัญหาให้กับจิตวิญญาณที่จะต้องดิ้นรนแสวงหาโอกาสอีกครั้ง..ซึ่งมันยากมากเป็นร้อยเท่าหากคุณคิดสั้นฆ่าตัวตาย...จงมองอนาคตและปัจจุบัน หัดยอมรับความจริงและการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น ละทิ้งอดีตที่สูญเสียไป ลองเริ่มใหม่ด้วยสติ และเข้าใจโลกความเป็นจริงให้มากขึ้น...ใช้ชีวิตอย่างมีค่า สมกับชีวิตที่ได้มา เมื่อรู้ว่าสักวันหนึ่งต้องแก่ ต้องเจ็บและจะต้องตายในที่สุด ก็จงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของธรรมชาติภาวะที่จะตัดสิน เราเพียงแค่เติมเต็มคุณค่าให้ชีวิต + ความดี และเกียรติยศที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ มันสุดแสนจะวิเศษแล้ว เกิดมามีอะไร ตายแล้วเป็นไฉน เทียบกับใจอันสว่างจ้า ส่องทั่วพสุธาแดนดิน....(คำอุทานจุนเป่า น้องชายเป้าปุ่นจิ่น)
<จักรัฐิเมธ>
